This is the end

6 januari 2019 - Davenport, Florida, Verenigde Staten

4/1/2019
Vandaag moeten we met veel spijt in ons hart zeggen dat het alweer onze laatste dag is. De laatste dag in het land waar we ons zo thuisvoelen. Het afscheid komt weer veel te snel, maar dat is relatief natuurlijk. We zouden hier 3 jaar kunnen blijven en het afscheid te snel vinden..... Maar zo ver zijn we nog niet we hebben nog 1 dag en die gaan we ten volle benutten.
We moeten nog langs de Dick’s Sporting goods voor spikes voor Zane, we hadden die al gezien maar hij wou nog ff verder rondkijken. Voor de rest plannen we een rustig dagje bij the pool. 
De laatste inkopen bij Dicks gaan vlot. We stoppen nog bij de seven eleven om een andere bestelling (dip) af te werken en we keren terug naar ons huisje. We relaxen nog bij de pool en rond een uur of 16 beginnen we in te pakken. We waren vertrokken met 2 valiezen met daarin 2 lege zakken. 2 heen, 4 terug, mij hebben ze niet meer zenne..... Het hielp natuurlijk ook dat we in ons huis een wasmachine en droogkast hadden zodat we maar voor 1 week kledij moesten meepakken. En geloof het of niet, met wat puzzelen komen we zelfs met 3 valiezen toe ( ambetant zenne want nu moet die lege zak ook weer mee in de valies 🙈). Ik heb eens gebruik gemaakt van de techniek waarover ik al veel had gelezen, alle kledij oprollen. En ik moet zeggen, je krijgt idd véél meer in je valies op die manier. Het vergt alleen wel wat tijd dat rollen. Het zou ook beter zijn voor het kreuken, dat zal ik overmorgen weten. Het zit erin en dat is het voornaamste. Ik hoop alleen dat we geen herhaling hebben van onze vorige Amerikareis toen onze valiezen een paar dagen later pas aankwamen en niemand wist waar ze waren. Bbbbrrrr..... ik hou mijn hart al vast, dat wil ik niet meer meemaken. Ik vraag mij ook af wat er gebeurd als de douane onze valiezen gaat nakijken, want die hebben vast niet zoveel geduld als ik om te rollen en dan krijgen die er vast en zeker niet meer alles in. 
We gaan nog ons laatste avondmaal doen bij Denny’s. En dan kruipen we spijtig genoeg voor de laatste maal hier onder de wol.
Sweat dreams....